Babamın verdiği parayla ev almaya gidiyorum. O tarihlerde Çeşme bu kadar rağbette değildi. Çeşme Kaymakamı daha önce Divriği’de görev yapmıştı. Çok çalışkan, çok tecrübeli bir  yöneticiydi. Gider gitmez yapı  kooperatifi kurmuş, öncelikle memurların ev sahibi olmasını sağlamıştı.

Uzun bir yolculuktan sonra Çeşme’ye gittim, bu sahil kasabasında ev, arsa sahibi olanlar benden yıllarca önce gelmişlerdi.

Başta Kaymakam Bey olmak üzere kime danıştıysam “Burası sana göre değil”  dedi. O kadar yolu niye tepmiştim? Arsa bile almadan Divriği’ye geldim. Acemilik çok kötü şeydi…

Saçmalıklar daha ben  Çeşme’ye gelmeden başlamıştı. Asker sevkiyatı olduğu  için otobüsler tıklım tıklım doluydu. Güç bela arka koltuklardan birinde yer bulabildim. Yanımda sakin tavırlı, oldukça ciddi bir yolcu vardı.

O yıllarda  askeri  sevkıyat  demiryolundan alınmış otobüs firmalarına bırakılmıştı.  İlk uygulamalar da  bu günlerde başlamıştı, acemi askerler , kara vagonlardan yeni kurtulmuştu.

Firmalar müşteri kazanmak için hosteslik  yapan bayanları otobüslerde çalıştırıyorlardı. Bindiğim otobüsün hostesi ufak tefek bir bayandı Ankara’dan ayrılır ayrılmaz aile sorunlarını bize dinletmeye başladı. Kocasına “Aspirin” diyordu. Afyon’ a kadar bu aspirin muhabbeti devam etti.

 Kaptan ışıkları söndürmüş, yolcular koltuklarında uykuya dalmışlardı. Otobüs Uşak’a yaklaşınca  arka koltuklardan  galiz küfürler gelmeye başladı. Yolcuların bir kısmı bağırtıya, şamataya uyandı.  Arka sıramızda oturan iki bayan beni önemli birine benzetmiş ola ki

 “Beyefendi, görevinizi niçin yapmıyorsunuz…” diye söylendi.  Meğer acemi askerlerden biri, hostesi çağırıp eliyle taciz etmiş. Hostes de askere tokat atmış ve küfür etmiş. Benim olanlardan haberim yok.

Şoför bir yandan arabayı sürüyor, bir yandan müşterilerle kavga ediyordu. Arka sırada oturan bayanlar tekrar bana seslendi. “Siz nasıl amirsiniz” diye beni vazifeye davet etti. Ben de istemeye istemeye “Trafik şubesinin amiri” oldum.

 Şoför  dahil müşterilerin  hemen hepsi benim amirliğime inandılar. Yerimden kalktım askerlerin yanına gittim.” İlk durak yerinde ifadenizi  alacaklar” dedim.

Benim yaptıklarım kanunsuzdu Artık İzmir’e yaklaşmıştım. Rolümü çok iyi yapmak zorundaydım. Askerlerden birinin kulağına “Ben polis falan değilim. Sizi kurtarmak için böyle yaptım. İlk benzinlikte inersiniz, otobüsü kaçıran müşteriler gibi bir sonrakine binersiniz” dedim.

Acemi askerler dediğimi yapmışlar. Her biri bir yere dağılmışlardı. Otobüsten inerken kocasına “Aspirin” diye hitap eden hostese de biraz öğüt verdim.