Daha önceki yıllarda Çaltı çayı üzerinde  küçük değirmenler varmış. Biz bunlardan çoğunu gördük. Şimdikiler, yani altmış   yaşın altında olanlar bu değirmenlerden hiç birini görmediler. Bizim çocukluğumuz ve gençliğimiz  un değirmenlerinde geçti.

O yıllarda elektrikle çalışan değirmenler yoktu. Su değirmenleri vardı. Değirmenci baharda su kanallarını  tamir ederdi.

Bulgur değirmeni ile un değirmeni birbirlerinden farklı idi. Bulgur çekilen taşa tink denilirdi. Uzunlu’nun değirmende bir tink, üç tanede değirmen taşı vardı. Değirmen taşlarının dişlenmesini  taşçılar yapardı. .

Bizim de çeşitli köylerde değirmenlerimiz vardı. Dayım eli daraldıkça bunları satmış savurmuş,

Uzunlu’nun   değirmen otuz yıl öncesine kadar çalışıyordu. Selden yıkılan kanallar hemen tamir ediliyordu. 12 Eylül öncesi anarşik dönem yüzünden değirmene gidilmez oldu. Anarşi bitti ama   değirmen de birkaç yıl içinde yıkıldı gitti.  Köylerdeki değirmenler bir müddet  değişime direndi. Köylüler eşeklere yükledikleri tahılları  köy değirmenine götürmeye devam ettiler.

Son elli yıl içinde su değirmeni kalmadı.  Kimi yıkıldı, kimi satıldı…Değirmenle birlikte değirmencilik de bitti.  Uzunlu’nun Değirmeni fotoğraflarda kaldı, Ne kadar üzücü değil mi?