Goçgiri (Koçgiri) Kürtleri sobanın etrafında toplanmışlar muhabbet ediyorlar. Kasabaya gitmek için köy minibüsünü  bekliyorlar. Dışarısı soğuk mu soğuk… Acı bir rüzgar esiyor. Kahveci  yolculara çay yetiştiriyor.  Sobanın başında yer bulamayanlar daha yakındaki masalara oturuyorlar.

Kürtlerden biri ballandıra ballandıra anlatıyor. Efendim…diye söze başlıyor, rüyasını anlatıyor: “Cennet gibi bir yer. Ali efendimiz çayırların üstüne diz kırıp oturmuş. Yanında iki oğlu: Hasan ile Hüseyin.. yani iki kardeşler. Diğer  halkada 12 İmamlar…ve İmam Cafer. En dıştaki halkada bizim aşiretin ölmüş olan  dedeleri. Onlar da gelmişler…  kimi  Kureyşanlı, kimi Baba Mansurlu yani bunlar cem yürüten dedeler.. Ben ayakta duruyorum…o mübarek lerden biri : Ula Hasso, öyle uzakta  durma yanımıza gel dedi…Sürüne sürüne ilerledim tam yanına gelmiştim ki  birden uyandım.”

Konuşmaları dinleyenlerden biri Sünni olmalı ki dayanamayıp soruyor: Bu halkada Ebubekir, Ömer, Osman niye yok? Kürt  soruyu sorana cevap veriyor. “Allah Allah orası kahve mi? Orası cennet, oraya herkes girer mi? Onların işi ne?